Beyhude geçen ömrümün son deminde
Bir güz yaprağı düşüyor yerinden,
Garbımın elleri sarılıyor kemanımın tellerine
Samimi ve derinden…

Ey, kemane yürek, vur bam telime!

İçimdeki kemane gönül ve asi ruhum aşık atışması yaparlar
Bense sessiz tanık,
Günün en güzel yanı bu ne de olsa
Varlığıma en sağlam kanıt!

( ilk söz ruhumun)
Yine atıyor tepesi şafağın,
Simana çöküyor bin bir tonu kızılın…
Bakıyorum da yüzüne
Mürdüm rengi dudaklar
Alı kaçmış yanaklar ve aksi gibi
İpek gibi saçların
Hilal düşmüş kaşların,
Gel gör ki kaybolmuş bakışların…
Ne oluyor sana kemane?
Zaman akıyor ani
Hatırla, hayat fani
Heybene de dolmuyor, aç da gör hadi!
Kaçıncı kum saatin boş ve
Sen yine göz ardı ettin seni…
Al sana şimdi dört duvar, tek pencere ve
Pencerenden sarkan sana benzeyen
Hazan kokan menekşe
Oturda gül sen ağlanacak haline
Ey kemane!

( kemane gönül)
Gönül gözüm açık, çok şükür ki halime
Sen nereden bileceksin
İçimdeki huzur kaç huzura hamile?
Duy beni,
Sözüm ona, içimdeki alime!

( ruhum)
Hayat ne şekil sence
Üçgen, dikdörtgen ya da kare?
Sen ne dersen de
Bu hayat çokgen/li
Sana göre çok dar ama başkasına göre en/li
En güzeli, en çirkini, kimi zaman en kötüsü, en iyisi…
Aç gözünü bak hayat deli akıyor
Gözyaşların gibi avuçlarına değil hem de
Bilmediğin derinliklere
Zaman senden giderken
Bir daha geri gelmeyecek derken
Ömrün defterini ve benim ceplerimi
Kalın tut,
Kıpırda ey kemane!

(kemane)
Masalım kitaplıkta, ruhum bende kilitli,
Zaman akmaz bende, mazim tende ilikli…

(kemane atışmaya son noktayı koyar, son öpücüğe de ruhumun alnına…)
Ruhumda bir pes sesi
Alkışlar dökülüyor ellerinden
Ninni bile söyler o
Hadi uyu ruhum sen!

Gece gündüzü ne denli geride bırakmış ise
İşte o denli
Mağlup ruhum, galip gönül
Ve gündüz ne kadar tırnak gibi yapışık ise geceye
Yüreği sarar ruh elbisem ta ki mahşere…

Ölüm tenden ruhu sökene kadar
Bu deli bedende gönül ve ruhu saklı tutmak
Zaman gibi geçici mefhumların inadına
Ve aksine..
Benim boynumun borcu
Sonuna kadar…