Bir yaprak düşüyor dalından
Çığlığı arşı kesiyor
Bıçak misali,
Et tırnaktan ayrılır
Anayı bebesinden koparır gibi...

Kimse görmüyor
Ama içi titriyor yedi kat derinden...

Hiç bir lehçe ağırlayamıyor veda sözlerini
Ve hiç bir göz bakamıyor semaya
Ayrılığa şahit olmamak adına,
Topraktaki aksinde bir mecal ararcasına,
Kilitli karınca yuvalardan parmak aralarına...

Saniye tonlarca yük, ayrılık son yoklamasını yapıyor
Yaş kemale vardi diyor, haydi atla son
Cihadının kır atına...

Gözyüzü ağlıyor, düşünüyor aklım bencilce
Acaba bana mı diye...
Göç mevsimi kuşlarda,
Onlarda yeni sevdalarda
Yeni rüyalarda uçacak, deli divane...
Yalnız bana uzak...

Anlamını anlamak için herşeyin kaç dakikam var acaba?
Hiç olmadığım kadar aç, tadını alamadığım kadar susuz mu kaldım
Tamda son dakikada?
Sevdanın anlamını bu ana sığdırmak ne fayda...

Bir yaprak düşüyor dalından,
Yeni yapraklar alsa da yerini,
Onlar da sararsa güneşin sıcağında
Düşen yapraktan yok bir tane daha...

Her yaprak kendi kaderiyle düşer...