Rengim İnsan (*)Rengim İnsan (*) Yusuf gömleğim ak yürüdüm uzun yollarda dağların yücelerinde içimdeki suskuları haykırdım kardelenlerin beyazı aklımı aldı sarıldım sımsıkı birden bir yıldırım düştü uçuruma savruldu kardelenler beyazlar oldu al kesildi damarlarım dayayın ağzınızı hadi için... için emin hadi kardelenlerin delisi dağların efendisi yaralar içinde kayalarda kan ah!... . . . yüregimde sevgi... üzerimde gökyüzü... içimde erdem....!!! ....zirvede .........asaletin bedeli; h i ç ( * ) “Rengim insan... “ Kâmil Aydemir … Fikret Şimşek |