ne başındayız ne ortasında ne de sonunda
çıkmaz sokakta tıkabasa dolmuş bir durakta
üstüme gelir afişler ardındaki duvarın nefreti
ezilirim ezilmez onurumun çaresizliği karşısında

kuruyorum dünyada dünyamı yeni kuruyorum
ilk adımımı atamadan daha borçlu doğuyorum
aldığım nefesle tutsak oluyorum çoğalıyorum
dizilir sıra sıra tahtalar üzerime ben diriliyorum

ölmüyorum dostlar onurlu yaşamaya gidiyorum
seçtiğim bir kadere varlığımı kutsamaya uçuyorum
barbardan değil olamamış insanlardan kaçıyorum
gömün beni ben ölü değil diri diri cennete geliorum

ey felek kader ölüm doğum azrail israfil cebrail sürüsü
karşı durdum herşeye benim değil bu dünyanın ölüsü
küllerimi savurdu nefessiz öten kıyametin kara borusu
alnımın tam ortasından yediğim tokat değil domuz dolusu

Gel-Git -- Nurullah Nuri YAVUZ