SUÇLUYUM BİLİYORUM
Bugün sensiz sendeyim
İlk kez gözlerine baktığım Ellerini tutmak için, ellerimi uzattığım Dut ağacının altındayım Yüreğim yerinden çıkacaktı Sana bakamıyor, konuşamıyor, utanıyordum Şimdi bir ben, bir de dut ağacı kaldık Sen yoksun ve ben yapayalnızım Sığınıyorum gözyaşlarıma Dindirsin ıstıraplarımı diye Ben ağlıyorum, gökyüzü ağlıyor Kalbimse sensizliğinde Hiç durmadan kanıyor Şimdilerde hiç yüzüm gülmüyor Yorgun aklımla hep seni düşlüyorum Çölde kalmış Mecnun gibi Bir avuç sevgini Ellerinden yudumlamak için Yollarını gözlüyorum Suçluyum biliyorum İdam fermanımı okuyorum Ne olur ebedi yokluğunla cezalandırma Bil ki seni ilk günkü kadar çok seviyor, Senden beni af için bir yol bekliyorum Ünal TÜRKOĞLU |