gölgelenmemaziye dalıp çıkan sarhoş balık Ahmet T.ye.. ben şimdi alıpta başımı gideyim gölgem sana emanet.. saçlarımda kır düğünü hazırlığı, dişlerimde siyah beyaz fotoğrafların sararmışlığı, namlu heveslisi şakaklarım zonkluyor beynim kızıl kıyamet... ben şimdi kaldırıp kaşımı gideyim cevaplarım zamana emanet.. istikametim hatıralar mezarlığı, alnımda saçmasapan bir Münker Nekir pazarlığı, bir soğuk bıçak kaburgalarımı yokluyor sırtımda eskidikçe büyüyor ihanet... ben şimdi saklayıp gözyaşımı gideyim ağllıyorum diye sevinmesin muhannet.. neresinden hıçkırsam bilmem karanlığı, damıtıyor gece elleriyle bir intiharı bir ceset kendi kabrinde ki fesleğeni kokluyor ve salya sümük ıslanıyor kolumda cinayet!.. . . . ben şimdi, nasıl paklayıp kendi naaşımı gideyim tabutumda ağır bir sûkunet kim bilir hangi kürekle attığımı mezarımın toprağını ve hangi fotoğrafın altında nefessiz kaldığımı... kırkı çıkmış bir ölü gibi zamanla ayrılıklarda unutuluyor her yalnız bir şekilde gölgeleniyor nihayet... |