GÜL UYKUSUFokur fokur kaynıyor yüreği Buğusuna yatıyor gözleri Her akşam böyle olur Ölür karanlıkla Dirilir sabahla Her şey ziyan akla Güneş çekilir çekmecelere İçine düşmeye görsün bir yangın Kızarır yanağı dağın Çiğ düşer gözlerine Eğilip bakamaz eteklerine Hiç başını eğmeyi bilmez Anadan doğma vakur O bir tek kitap okur Hiç yoldaş olmaz gözlerine gönlü Yüzü hep hatırlatır ölümü Hangi bahçeden koparılmış Hangi daldan kırılmış Sormadım kimin gülü Bir yol gider ince ince Gölgesi düşer derince Oldum olası aynı renk Ve çok derin kokusu Onu tanıdım ve bildim Nasıldı gül uykusu Hayrettin YAZICI |