...sensizlikertesi...
Gözümü yumduğumda olur mu sabah
Ucu gözükür mü güneşin… Şiir gözlerin aklıma gelirse geceler Uyuyabilir miyim derin bir nefes çekip Zaman duruyor sanki gidişinle Ayrılık durduruyor saatleri Gittiğin vakitte… Sensizlikertesi gününde bekliyorum seni.. Güneşin olmadığı bir sabah gibiyim… Ellerim üşüyor sensizlikten.. Bırakıp gitmek istiyorum bazı geceler İçimde ki seni ve sensizliği… Ama olmuyor..ne yapsam-nerelere gitsem Bavulumun bir köşesinde seni buluyor gözlerim Sensizlikerteleri bırakmıyor peşimi… Oysa tertemiz beyaz kağıtlara yazılan Umutlarımız vardı içinde –bizi-barındıran Ne oldu bilmiyorum… Asla bitmez denilen yeminler-unutuldu birer birer Eski mektuplar boynunu büktü Sen gittin..gün soldu odamda Pencerem sensizlikertesini gösterdi artık bana Sessiz hıçkırıklarım oldu Ağladım ,gecenin omuzlarında seni anlatırken -Bitti artık- dedim her gözümü açtığımda güne Ama her başlangıç yine seni getirdi bana Her şeyde biraz sen var oldun …ıssız sokaklarımda Ve alıştım sensizlikertelerine sen ve sonrasına Nedensiz bir fırtınada kaybettiğim yarınlarda Yoklukta var olmaya alıştım sonunda… |