ARKADAŞ YİNE ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM GÜÇLÜ KALEMİNİZİ TAKİP ETMEM GEREKİR SİZİN ŞİİRLERDE AYRI BİR CEVHER VAR saygılarımla

İçimde debelenen kelimeler var..
Şehadet ettiren ayet yalanlıyor artık inandığım Tanrıyı..


Düşümsüz bir uçurum oluyor yalnızlık..
Aktıkça zaman, derinleşen siyaha..

Tanrı ne zaman el sürse yaralarıma,
Kanıyorsun yarattığı yerden..

HARİKA DİZELERDİ KUTLARIM.
ZATEN TÜM ŞİİRLERİNİZİ HAYRANLIKLA OKUDUM ARKADAŞIM .SEVGİLER SELAMLAR.

Sükut Et Çığlığım..

İçimde ağlayan bir kadın var..
Beş defa siyah bakışlarında ötenazi yalvarışı..
Ve,
Yüksek doz aşk merhumları..

Nasıl bir aşk bu yaşanan,ne kadar içten yakaran bir sitem..sözcükler mükemmel ve ustaca kullanılmış.

Kör testerelerle parçaladığım,
çocukluğumun en sevdiği oyuncakları..

Dağılmış akıl
Ve,
Kör odaları..



İçimde debelenen kelimeler var..
Şehadet ettiren ayet yalanlıyor artık inandığım Tanrıyı..

mükemmel,insan tüm ruhuyla,içtenliğiyle sevdiği zaman sevilen uzakta ise,aşk sarhoşluğudur bu,hiçbir derde benzemez..gururla ,akıl,birde yürek arasında sıkışır kalır insan.Söyleyemediği kelimeleri kendi kendine döker,kağıda geçmeyen sayısız romanlar yazar,kendi kendine konuşur ,kızar,kükrer,kırılır ,dağılır
parçalanır yaşar her tür duyguyu insana dair olan.


Düşümsüz bir uçurum oluyor yalnızlık..
Aktıkça zaman, derinleşen siyaha..

Onsuz her yer dardır bize,gittiğimiz hiçbir toplu muhabbetler güldürmez içimizi,kabalıklar yalnızlığımızı daha da artırır.Çünkü gittiğin her yerde anılardan oluşmuş resimler vardır birlikte çizdiğiniz.Resimleri seyredersiniz ,aslında yaşarsınız içiniz yeniden acıyarak..Neden sorusunu sorarsınız böyle olmamalıydı..yalnızlığı özlemine sarılarak yaşarsınız..

Tanrı ne zaman el sürse yaralarıma,
Kanıyorsun yarattığı yerden..

Ne zaman acılarımızı yok edecek fırsatlar da çıkar karşımıza,ama o kadar acı içindeyizdir ki,yenilenmesinden korkarız.Ve rağmen sevgiyi öğreniriz zamanla hiçbir beklentimiz olmadan .

Önce ben ölürüm..
Sonra kendim..

O yoksa yaşamın renkleri yitmiştir artık,yüzümüze asılan anlamsız ifadelerde ,hissetmeyiz ne acı,ne sevinç,ne keder, sadece bir sesini duymak isteriz ,yumuşakça,kırsak,haksızlık yapsak bile..O ses kulağımıza fısıldamadan açmaz gülümsememiz yüzümüzde.adı ölümdür bunun yürekte.

Şimdi sen,
Sükutu öğrettikçe çığlığıma
Ölmek ne asil şey,
Chopin’in cenaze marşında..

Hiç başaramadığın susmayı da öğrenirsin zamanla,gözlerinde çocuk bakışlarını büyüterek ,kabullenirsin ölüm gibi..Hani ölümde yoktur ya çare..
Oysa ölürken bile keşke beni bir dinleseydin,söylenmemişleri duyabilseydin ,kendini asmazdın böyle .Çözüm odakı olabilseydin eğer,öldürmezdin ikimizi de..

Şiir çok çok güzeldi..bu güzel şiirlerde kendimizi bulduran şaire teşekkür ediyor,kaleme yolunda başarılar diliyorum..

Yaşananların bıraktığı izler tartışılmaz, olumsuzluk adına ne varsa yaşatır o acı... sanırım böyle bir anda doğdu bu şiirin Sevgili Derin... O yüzden derin anlamlar yüklü... Keyfle okudum. Aldığım tat tartışılmaz... Dilerim ömrün uzun olsun, olsunki masalımsı şiirler yine senden sayfalarımıza düşmeye devam etsin. O güzel yüreğine iyi bak Yürek Dostu... Sevgiler.

Önce ben ölürüm..
Sonra kendim..

Şimdi sen,
Sükutu öğrettikçe çığlığıma
Ölmek ne asil şey,
Chopin’in cenaze marşında..

biz belki ama siz sizler için öyle erken ki
terketmek ,pes etmek,vazgeçmek
çocukluktan,sevmekten,gülmekten,
sukut etmesin derin,bırak çığlasın çığlığın
dök içini,ki öyle güzel çığlıklar ki bunlar şiir olup akıyor canım
yine çok güzel .sevgimle

Haczedilmiş çığlıklar notalara es oluştururken, ölüm kutsallaşırdı bestekarın enstrümanına her dokunuşunda.Derinmi derin bir şiir. Saygıyla...


Arzu Ünal tarafından 8/3/2009 12:04:04 AM zamanında düzenlenmiştir.

yine yeniden şiirlerinle buluşmak.
yüreğine sağlık dostm

Şimdi sen,
Sükutu öğrettikçe çığlığıma
Ölmek ne asil şey,
Chopin’in cenaze marşında..


ne zordur yürekte agıtlar yükselirken
dile düşen lal olmak ne zordur

yüreginize saglık


mükemmeldiiiiiiiiiiiii
sevgi selamlar

Önce ben öldüm
Sonra kendim


Zaten hep böyle olmadık mı ?


``


Yalnızlığı dar salonlarda bölüşüp, sokağın en kuytularında hürlük şarkıları söylemedik mi.
Kim yaslayabilirdi sırtını; hızlan uçan bir kuşun ardından daldığımız çocukluğumuzla yaprak yağmurları altında
kim yaslayabilirdi sırtını bir ağaca ki iki ismi bir arada hiç okumadığımız evet sadece sıradan bir ağaca



``


Ya da ne bileyim, biz de tonla muson yağmurları, onlarda gidilebilecek belki yüz bin şehir,
gerçek bir yalandı sığındığımız her şarkı, çok tanrılı değildik oysa sadece ve sadece hep iki tanrımız vardı, günahsa; ne yapalım yani aşkın içine içine sığıyorsak varsın günahtan yazılsın hanemize


``

Demedik mi; bir piyanoysa sesimiz, chopin çığlığı bağırsın yalnızlığımız


...




Eyvallah






Eskidji tarafından 8/2/2009 9:39:44 PM zamanında düzenlenmiştir.

Dağılmış akıl
Ve,
Kör odaları..


Bir isyan ki tavan yapmış...
Ve belki de vardır çokça bir sebebi... eğer şiir kurgu değilse

Ölümü dilemek çare midir acaba... diye de düşünmeden edemedim.

Ve asla
İnancınızı kaybetmeyin... demek istedim
Yoksa Allah muhafaza...


Yüreğiniz dert görmesin...
Sevgi ile

Sükutu öğrettikçe çığlığıma
Ölmek ne asil şey,


O kadar da değil. Ölünmez öyle olur olmaz şeyler için de... Çok şey var içinde. Kutluyorum.

Dağılmış akıl
Ve,
Kör odaları..

İçimde debelenen kelimeler var..
Şehadet ettiren ayet yalanlıyor artık inandığım Tanrıyı..

akıl aciz kalır yüreğin işlerine.el atmamalı bu yüzden çözümlerine yüreğin-duyguların.saçma sapanlığın tarifi kalır geride...
tebrikler...

Şimdi sen,
Sükutu öğrettikçe çığlığıma
Ölmek ne asil şey,
Chopin’in cenaze marşında..

Çığlıklar sükuta dönerse diner mi ki yaraların acıları.
Kimbilir belki de.
Sizi yürekten kutluyorum, güzeldi dizeleriniz.
Saygı ve selamlarımla.

harika bir şiirdi.
saygılar bolca.