gitmeden..
asılı durur kirpiklerimde öksüz çocuklar öylesine mağrur ölümüne vakur görmesin diye hiç kimse ağlamam dalgakırana takılır a ş k tam ıslanacakken sırılsıklam dolacakken iliklerime kadar aşkla elim yüzüm kum bulaşığı loş bir mavinin kalbine gömdüm umudu kimsesizdik ikimizde merasimsiz oldu herşey yine ağlayamadım o ö l d ü.. gidişinle bitmişti ne varsa sahi ne vardı ki? çatlamış avuçlarımızda bir s e n bir b e n bir de aslında hiç varolmamış iki sevgili yüzümde kırıldı sevinçler telaşına düşmem artık yazılmış bir kaderi ezbere okurken harf harf azalır bir o kadar da çoğalırım benden aldıkların sende kalsın al benden senin olanı git gidebildiğin kadar uzağa nasılsa düşeceksin bir gün yollarıma ayaz vuracak ruhuna titrek ellerini bana her uzattığında boşluğuma tutunacaksın içimdeki ölümünle can bulurum bahar düğünleri devşirir yüreğimi kınası yakılır gittiğin yolların avuç içimde izlerin nereye gitsen ahımın ardına düşer seviştiğim her adamın gözlerinden sana bakarım bilirim acır dudakların ağlar tenin kanarsın başka kadınların kollarında adını her andığımda kelimeler düğümlenir boğazımda gitmeden gitme git ... .. . Gülay Bulut |