YİRMİ DOKUZ... (ortama özel)
Beni dizsinler rayların çaprazına
Üzerimde taşıyayım cansız kalpleri Ve midesi ağır cüsseleri Çufçufumda seyretsinler gökyüzünü Ardıma attığım dumanların hepsi gözyaşı Soğuk demirindeyim rayların Gece göğsümde ay ışığı Gündüz terleten güneşin aşkı Biletler bilinmedik bir memlekete kesilmiş Raylar kıvrılıyor bende onlarla beraber Geride kalanlardan ne bir ses, ne haber… Raylarım gıcırdıyor, molamı versek Kompartımanlar nefessiz kaldı Cansız bedenler nefes almıyor sanırım İlk istasyona çekeyim kendimi İnin aşağı hak edin nefes almayı Duruşum bir gıcırtı Gidişim bin bir zorluk Kolay mı, yüküm ağır, Yürek bilmem kaç tonluk… Ben sona geldim tadı damağımda Buradan sonrası yolculuk tek başına Sizin biletinizin bilinmezliği işte bura İşte yine gıcırdıyor frenlerim raylarda Hadi inin bir hamlede Ve unutun hiç benimle olmamış gibi beni… Bundan önce de olduğu gibi… Kaçıncı yirmi sekiz… Artık yirmi dokuz… |