VE BİR DAHA ÖLÜM...
Ve bir daha ölüm…
Aşkın alevli çemberindeyim, eriyorum Göz bebeklerim küçülüyor, göçüyorum Bu diyar bana dar geliyor, arşa çıkıyorum Bulutlar basamağım, aşk yoldaşım ardıma bakıyorum Ardımda bir girdap beni yutmak isteyen Nasıl olsa yutacak beni kara çarşaf kariben Ahreti isteyen ben, dünya için yanan sen Gör, sen değil aslında dünyadır yakan mağruren Bir karış dikişsiz beze bürün Birkaç parça kereste al Ve çak çiviyi gözünün bebeğine Ve ve kavuş seni yolcu edecekleri beşiğine Neden mi ölüm der bu şair, ya da bilmem ne Yoksa yaşamayı mı beceremiyor ne? Dedim ya; dünya dar geliyor bu bedene Açık çek yazılmış her an yolculuğa hazır bedene… Ben giderim adım kalır, sanım kalır, birkaç metin Biraz tebessüm birkaç parça giyisim Birkaç öfkeli bakış, kırıp bir kalp, bir de garip gönlüm Azcıkta tozum kalır, vesikalıkları gömdüm Solumda bir hüzün, sağım da dua kalır Eşim gider, dostum, akrabam ve diğerleri Bir ben kalır bir de bu garibin amelleri Huninin en dar kısmında terliyorum… Terim soğumadan gidiyorum… Dönülmeyen diyara… Dönmeyi istemeyeceğin yere… |