BENİM HİKAYEM...
Çıkarıyorum sandığımdan küflenmiş kelimeleri
Ve bir şiir yazıyorum kimsenin ezberinde olmayan Sözlerim açık, şeffaf, zihnim meydanda ayan beyan Seriyorum orta yere belki de anlımın yazgısını Mısraların arasında akan benim Kelimeler beni tarif ediyor aslında Kimi, sözcüklerde beni, kimi bende ki seni buluyor Birde kendini bulanlar var… Aslında kelimelerimi bir tepeden yuvarlıyorum Bazen altında ezilen ben oluyorum Bazen de yüreğim Okuduğun her harf, işte o benim Üflüyorum nefesimin içinden kendime Soluk alıyor soluğum Yumruğumun arasında genleşiyor kelimeler Adı şiir, bana sorarsan sadece… Hayata giden bir kestirmece Yan yana, alt alta vesaire hece hece Hani derler ya binbir gece Benim ki de işte öyle bir hikâye… |
Her şiir, birer dünya, birer hayat aslında.
Dediğiniz gibi "Adı şiir"
Ama yüreğimizde birikmişlerin, kaleme haykırışı aslında şiir...