Çivisi Çıkmış Veranda
bir bilsen tenime işleyen çivi izlerini
umudun kesilir döngüsünde hayatın ayrık otları üstüme yürüyen başıboş kaldırım çiçekleri nerede doyuyorsa orada açıyor umut çiçeklerini kirli kaldırımda ellerinde teri var isteksiz eteği paralanmış kimsesiz artık bakmıyorum hayat aynasına yüzün ardında gurur kırıklarım süslenmekte yok kırıtarak taraklar kırıldı bitli saçımda hangi barın kalp kırığıyım yada hangi zengine sermaye fark etmez yaşı işi bana lazım dolu cüzdan dedim evet kaldırım çiçeği leş kokan ağızlara sermaye okul yollarında tükenmedi çilem benim çilem para aşkı kirli ellerde bedenim tarumar göbek boylarında bir aileye karışacakken ben oldum aile hem de kaldırım yollarında üç kuruşa 02.07.2009 geçeriz sokak başlarından ne çok sökülmüş taş vardır yüreğe basılan ve ne çok umut barlara neonlarla yazılan ve ne çok hayat kırılan dökülen elinden gururu alınan ne çok çivisi çıkmış veranda da kimsesiz ve çaresiz |
hergün biraz daha olgunlaşan şiirlerin yüreğime her defasında
derin bir haz bırakıyor
sevgiler saygılar