Ölümün Ilık Hali.
Aynalar yüzüm kadar soğuk bu sabah.
Baktığım yerde gözlerim donuyor. Hani seni hatırlatacak, gözbebeklerim diye; Kapanıyor perdesiz gözlerim. Akşam sessizliğinin sesi tırmalamış sabaha dek kulaklarımı, Karanlıklar hüzün yüklenip sırtına, başucuma kurulmuş. Elerime acının rengini, izlerini sürmüşler. Yüreğimde hesaplaşması yarım kalan, kırıklıklar. Neyin avuntusu sabahın en serin vaktinde? Hangi yabancı gözler, gözlerindeki? Sabaha çıkmaz sanırdım bu yürek, Oysa hala yaşıyorum, yaşamaksa şayet. Matemler kovalıyor ben kaçmaya çalışırken, Her tebessümüme bir mıh oluyor. Kurtulsam, Zor... Şimdi ayyuka çıkmış öfke nöbetlerim. Ölmek mi öldürmek mi en doğrusu? En iyisi gömmek senle beraber, acıyı da. Sen yanımda, sen koynumda, Ya içimdeki sen? O artık çok uzaklarda. Hani baharın içimde sevinen yanı? Bitti saydım, Gözlerim ılık ılık ölüm sayıklamakta. |
Ölmek mi öldürmek mi en doğrusu?
En iyisi gömmek senle beraber, acıyı da.
Sen yanımda, sen koynumda,
Ya içimdeki sen?
O artık çok uzaklarda.
Hani baharın içimde sevinen yanı?
Bitti saydım,
Gözlerim ılık ılık ölüm sayıklamakta
tebrıkler
saygılar...