İçimden Bir Ömür Geçti
eli kalbine uzanan
kalbi aşk niyazında bir çocuktum yoncalar arasında uyudum içimden bir ömür geçti yelkovan akrebin peşi sıra yorgun bir evhamla koştu durdu... Güneş`in yerine Ay gelip tepemde oturdu üstümde ayaz serinliği üşüyen bedenim titreyen lisanıyla konuştu bu bir düş bu bir aşk sonuydu yoncalar yüzüme vurdu korktum kalkıp Ay`a doğru koştum hayat peşim sıra karanlık gölgem dalgın dalgın ardım sıra koştu durdu nefes nefese kalıp yoruldum yosun karartılı bir taşa oturdum kimseler yoktu esen rüzgârla konuştum eli rüzgâra uzanan kalbi aşk niyazında bir çocuktum ışığın gölgesinde uyudum içimden bir ömür geçti... |
kalbi aşk niyazında
bir çocuktum
yoncalar arasında uyudum
içimden bir ömür geçti
yelkovan akrebin peşi sıra
yorgun bir evhamla
koştu durdu...
bulsaydık dört yapraklı yoncayı iliştirecektik ömrümüzün tam ortasına....içimizden kaç ömür geçti yinede biriktiremedik ay ışığını...
tebrikler...
şiirle kalın...