SEN AĞLAMA
Ağaçlarına, kuşlarına kıyarlar,
Çayırların, ormanların yağmalanır Koyaklarını gözyaşların dolduramaz; Yeter artık sen ağlama. Seller gibi aksa da göz yaşların, Suyu çekilmiş göllerini dolduramazsın Bulutları çağır! Biraz da onlar ağlasın, Yeter artık sen ağlama. Figanını duyduklarını sanmam, Duysalar da, duymazlıktan gelirler, Görürler de görmezlikten gelirler, Yeter artık sen ağlama. Senin yerine, bütün çiçekler, Senin yerine börtü böcekler, Yeterince ağlayacaklar Yeter artık sen ağlama. “Bir başıma kaldım” diyerek, Korkma, üzülme, sen yalnız değilsin; Korku her şeyin sebebi başının belasıdır, Yeter artık sen ağlama Hele birde korktuğunu anlarlarsa, Üstüne, üstüne gelirler O korku belası var ya, o korku; Onunla iliğini, kemiğini, sömürürler. “Kemal Polat - Maltepe /İST.” |
Üstüne, üstüne gelirler
O korku belası var ya, o korku;
Onunla iliğini, kemiğini, sömürürler.
Şiirinizi kutlarken SAYIN POLAT
unutulan güzelliklere kavuşma dileği ile diyelim...saygılar yürekten size..