ÜtopyaI henüz ölmedim düşlerimi hesapla beyaz zarfların içine yerleştir ve güneş ada’sına yolla II ütopyalardan uyanıyorum sabahlara paryalar bekliyor başımı ayakları bağlanmış kız çocukları geliyor odama oturuyorlar öylece soğuk betona hastaymışım sanki veya güneş balçığa bulanacak gibi dünya tersine dönecek ruhum büyüttüğün fesleğenler siyah çerçevelerde kalacak ve sakalar artık sana hiç uğrayamayacak III korkularım dolanıyor başımda tanrım dünya asfalta bulanmış bir kaç dize sonra tersine dönmüş yani onu göremiyorum eyvahlar olsun yitiriyorum neyim gidiyor tanrım ruhum mu huyum mu suyum mu yoksa içine kapandığım tabutum mu yani bensiz ve belirsiz belki de sehersiz güneş balçık damıtıyor sanki korku masaya oturmuş toplantı yapıyor karanlıkla gün ışımazmış artık sabah olmazmış ışık yenilirmiş paryalara ayakları kırılmış yükseğe çıktıkça ve en çok beni severmiş aslında kırdığım vazoların düşüşlerini hiç tutmamış aklında ütopyalarımı değil özlemlerini koymuş beyaz zarflara ve ayaklarım bağlanmış pamuktan bir iplikle göğün tavanına ben bir paryayım adımlarım bağlandıktan bu yana z&y |
Yüreğinize sağlık...Saygılarımla...