mutluluğa şiir
nasıl olabilir

o seni mahpus bilir.. yıllar sürecek esarette.. sen gerçekten mahpussun
bir gecenin çok geç bir yerinde açık pencerede oğlunu bulursun

hiç bir şey demeden, işaret edersin..çünkü; ona göre de firarisin..
"anneni çağır" dersin.. "anneni çağır" dersin..

“yemekteyiz” der, sende oğluna.. bin ısrar, neye yarar,
O’da ısrar eder, "evde babam var, misafirler var"

eğlence muhabbet gırla görmektesindir salonu..
ve koşuşturmaktadır.. herkese ilgide görürsün O’nu

görmezden gelemez, delikanlı, ısrarlarını
yüz kilometrelerce öteden gelen mahpushanekaçağını

"anne", "annneee" der.. çağırdığını hisseder, yasak aşkının
elinde bir şeyler vardır mutfakla sofra arasındaki sevdiğin kadının..

evin hanımının mahcubiyeti görürsün.. ve aldırmazlığını
ne donup kalmıştır, ne utanmıştır.. beklemektedir yıllardır aşkını

ağzı kulaklarında, sevinci gözlerinde, tüm benliğiyle
aşk böyle bir şey... Aşşşkk böyle bir şey işte

sevildiğini.. öylesine sevildiğini, özlendiğini anlarsın
isteyen durup baksın, isteyen anı yaşasın, ve isteyen şiir yazsın

ve gözünde, hiç bir şey bu kadar güzel olmamıştır.. olmayacaktır.
ve artık, bundan sonra da.. fazlası aranmayacak.. yaşanamayacaktır.

hesaba katmazlık edemezsin, hülyalarında
ve artık başka şey görmez olursun rüyalarında da

Nazııımmm.. mutluluğun resmi, böyledir..böyle olmalıdır
inan bana
Hasret.. bana.. mutluluk, gözlerine .. yakışır
bende O’na