MEMURUM ABİ !
Hor görmeyin ne olur yüreğim yastadır.
Evde hanım, çoluk çocuk hepsi hastadır. Bir kuru ekmek ki; bize göre pastadır, Bulamadım bulamadım memurum abi. Uymadı hiç çarşıya evdeki hesap, Yolumu beklediler manav ve kasap, Kırk yaşına geldim. Bir baltaya sap, Olamadım olamadım, memurum abi. Kalmadı huzur, sükun neşe bile, Odun yok kömür nanay meşe bile, Milyon alıyormuş gibi bir düşe bile, Dalamadım dalamadım memurum abi. Çocuk öksürdükçe çare şurupta, Bir nefes alamadım şöyle oturupta, Kahretsin küme düştüm bu senede gurupta, Kalamadım kalamadım memurum abi. Alıştım yıllardır hep olmaza hayıra, Ne bileyim gardaş beni Allah gayıra, Şöyle eller gibi eşeğimi çayıra, Salamadım salamadım memurum abi. Cepler delik yürürüm salını salını, İzlerim bağrım yanık memleketin halını, Bir banka bulupta fukaranın malını, Çalamadım çalamadım memurum abi. Ama gururluyum bükmedim hiç belimi, Elimle ters çevirdim şu feleğin yelini, Bu güne kadar hiç kimsenin ayağını, elini Yalamadım yalamadım memurum abi . |
ev sahibi kendini düsünür ZAM
is sahibi kendini düsünür KáR
Devlet dersen bütün imkanlarini zorlayip veriyor herhal
Zavalli memur ciksin bu durumun icinden bir hal
gibi bisey olmus siiriniz:) aci buruk bir tebessümle okudum satirlari.
Günümüzün sorunlari bunlar, yinede halimize sükretmek lazim degilmi?
Elinize saglik.