Bu aralar öylesine yıkığım ki anlatamam…
Hani sigaramda olmasa ben bu yalnızlığı
Benden olmayan hiçbir nefesle paylaşamam…

Mesela eskisi gibi
Denize kıyısı yok hayallerimin
Öylesine sığ, öylesine yapayalnız kalmış ki umutlar
Penceremden dışarıya bakmaya dahi cesareti yok gözlerimin…

Nerede o eski gönül aşırı sevdalarım
Uçarı, haşere çocukluk takıntılarım…
Koskocaman elbiseler var üzerimde
Ve hala ağrısı geçmedi,
Akılsız başımın ağırlığını anladıkça
Bir daha sızlıyor ayaklarım…

Ahh.. Nerede o eski sürgün telaşlarım…
Yüreğime düşürdüğüm gibi koru
Bir canandan öteki yangının kucağına
Deliler gibi sıçrayışlarım…

Büyütüldük mü ne…

Oysa ne kadar da masumdu gülüşleri aynaların
Ve ne kadar anlatılası, kar, kış, boran,
Ve hatta yüzümü her daim bozguna uğratan şu Kelkit ayazında
İçime ateşler salıp kaçan
Parçalı bulutlu, kaçamak bakışların…

Ne kadar gerçekçiydi acılar…

Bitmeyecek gecelerin sabahına
Kollarının garantisinde varmak kadar yaşanılası
Adrese hiçbir zaman varmak istemeyecek kadar durağan..
Bir dakikası dahi ziyan edilemeyecek kadar koşulası…

Bilmelisin ki her ayrılıkta senden başka bir kişi daha vardı ağlayan…
İçimde bir yerlerde
On yedi yaşında
Eski bir taksinin ön koltuğunda
Gözleri dikiz aynasında parlayan…
Şu ayyuka yükseldikçe duaları
Yüzünü masumca senden kaçıran…

Şarkıları meze yaptıkça sonu gelmez gecelerin efkarına
Sigaralar o kadar hızlı tükeniyor ki anlatamam
Zaten içimde hala sen kokan bir yanım olmasa
Bu zifiri yalnızlıkta
Ben gözlerinin aydınlığı olmadan
Yolumu dahi bulamam…

Zaten şu inadına susuşlarım olmasa
Kıyamet kapımı çalsa da
Sancılar delip geçmedikçe yüreğimi
Ben sana seni anlatamam…

Kelkit - 2009