ÜZÜLME .... DEMİŞTİN“Üzülme, bir gün mutlaka geleceğim” Demiştin. Ne güneşler doğup battı, Nice mevsimler gelip gitti, Sen gelmedin... Bense o yangın yerinde Şaşkın bir pervane misali, Ne soğuğu, ne sıcağı anlarım; Tek anladığım, tek başıma kendi dünyamda dönmek, Dönmek, dönmek ve beklemek. Tanrım günah yazmasın... Ne güneşin, ne de ayın Doğuşunu bekledim, Seni beklediğim kadar. Korkulan mı oldu nedir? Zaman ve mekanlar birbirlerine karıştı Verilen sözler unutulmuş olsa da, Razıyım, unutulmuşluğa katlanırım!... Yeter ki o korkulan son olmasın. “20 Ekim 1962 / İst-FatiH" |
Sevda yüklü Gönül sesiniz daim olsun.....
duygularıyla Kutlarım…
……......................................Saygı ve Selamlar..