AY ZAMANI
Simsiyah bir dubada sallanırken
Soluğumun genişlediği an Sana iltica ediyorum, diyerek mırıldandım.. Sınırlar aşan sürünmüşlüklerimi Dalgalar nasıl olsa ötelere götürürdü Karanlıktı Ve ben üşüyordum Yalnızlıklardan bir kişilik kalabalığa Orada sığındım. Kimseler yoktu ikimizden başka Uzayan kolları vardır umudun Yeter ki kal burada Önce geceyi boyamak var aydınlığa Ötesi kolay Yarınlar gelir peşimizden bilirim Dedin... İşte o an Bir tutkuya uzanmanın Soyluluğunu duyumsadım Avuçlarımda bir suskunluk dolaşırken Saati sordum ilkin Gökyüzüne çevirdin başını İçini çektin ellerimi tutarak Yıldızlar oynaşıyor bak gökte Şimdi ay zamanı Diye usulca söylendin.... Necdet ARSLAN |
Yeter ki bizler umudumuzu yıldızların o sönük gibi görünen ışığına asıp aya uzanmasına fırsat verebilelim her birimiz.
Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize