Köprü-hüzün en çok eylülü severdi kehribarla ördüğü saçlarını sağanak sağanak öpüp koklarken- susardı aklı yağmur çığlığında bildiği hikayeler susardı parçalanıp kana bulanan haritasız/pusulasız zamanlarda… ömrüne yazılan korlu sözcüklerle dağlanırdı gülüşü soluğunda tutuşan düşler haykırırdı yanardı genzi akşamın saçlarına sığınan unutulmuş bir şarkıda… ansızın suyun sesinde koptu çığlık yankılandı acının sesi bozkırlarda avuçlarında unutulan adı boğdu sağanaklar yıkılan sevda köprüsünde sele kapıldı yüzünde hüzün büyüten yaprak… |
bildiği hikayeler susardı
unutulmuş sevdalar, düşler
parçalanıp kana bulanan
haritasız/pusulasız zamanlarda…
................................................
geçtim unutulmuş düşler sokağından, bu şiirle şimdi...tebrikler hüzünlerin şairi..