Yok oluşa mahkumum…Kendi hatalarımda kayboldum! Aslında her defasında “Sevmeyi Bilseydin” derken bile Sevmeyi sen öğretiyordun… Ben bilmeden sevginin esiri olmuşum, Sana tutulmuşum… İçimdeki çocuk ağlamaklı... Sevgimi sır gibi sakladığı için… Hiçbir tümce anlatamaz içimdeki beni! Ben başka diyarların ebedi yalnızlığıyım… Anlatacak bir şey yok kelimeler tükendi… Yok etti arkadaşlarım sildiler benliğimi! İkinci kişiye yer yok şimdi! Ebedi yalnızlığımda yok olmayı bekleyeceğim… İçimde bir kırıklık hayat gülmeyi unutuyor... chitlembik kay1p zamanlardan... |