Bez Bebek
Aynada suretine baktı kadın
Gözlerine daldı Ve ellerini atıp cebine Birkaç hayal kırıntısını çıkardı Saçlarının kenarına tutuşturdu Usulca Hafifçe aralayıp perdeyi Karanlıktan emin olup Attı ruhunu sokağa Yürüdü karanlığa Adımları şaşkın Ürkek Bir cami avlusunda buldu kendini Ellerini cebine atıp Çıkardı bez bebeğini Oynamaya başladı Çocukluğuyla Yoruldu Dinlenmek için oturduğunda Saçındaki hayal kırıklıkları dökülüverdi avuçlarına Avuçları can kesiği Kanadı ruhu Yinede yanmadı canı Acımadı ruhu Seneler önce Bu Cami avlusuna Terkedildiği gün ki kadar! g.sarıoğlu |
nerelerden ve
aci dolu derelerden gecermis
sizi ve siirinizi hürmetle kutlarim