KOCA ŞEHRİN EMANET NEFESİ
Koca Şehrin bunaltısında
Köyler çiziyorum ince tüllere Kerpiç damlarda gözlerimle avuçluyorum gökyüzünü Akan derelere indiriyorum Susayan dudaklarımı Kavalsız ve çobansız Kana kana içiyorum özlemlerimi Oh diyerek! Koca Şehrin bunaltısında Gelinciklerden entariler biçerim Düşüme yaren olan herkese Ve ben çiçek demetiyim Kırlarda rüzgar öper, özlemlerimi Oh diyerek! Bir var ki Umutlarımın ressamı Tuvalimde asi Fırçası sahte renkler kusan koca kentlerde Çürük çivilere asılmadan Döndürdüm köy yoluna özlemlerimi Oh diyerek! Bıktım! Koca şehrin bunaltısında Taban yalayan yaslı kaldırımlardan Emanet duran insan bakışlarından İsportacıların eline düşmüş ucuz aşklarından Çin pazarından bir milyonluk insançıklarından Elinizden alıp gidiyorum Anadolu gibi sevdim özlemlerimi Oh diyerek! Yokum! Artık bu şehrin cam kırığı bakışlarından Firar ediyorum leş kokularından Bir pınarın başında Soğan ekmek ile Doyurdum artık özlemlerimi Oh diyerek! Hadi hazırlan yorgun bedenim Sığamadın şu şehrin emanet nefesine Boğuldukça boğuldun Kimsesiz lüks damlarında Bir kuşun kanadına yükleyin özlemlerimi Nihayet HEP BİR AĞIZDAN O0000h! Diyerek! 21-5-2009 İST |