AYRILIK VAKTİGözlerine baktım Görmüyor artık beni. Ellerini tuttum Sıkmıyor ellerimi Ve şimdi, ayrılık vakti. Sebepsiz, uzak, soğuk, yabani... Dudakların öpmeye mecbur sanki. Anlatmaya korkuyordun belki, Nedeni yok ama, geldi ayrılık vakti. Duyamıyorum hislerini, Ağlıyorum geceleri. Sensizliğe alıştırıyorum kendimi Ve olması gereken bu; ayrılık vakti Yollarımız ayrılmalı Kalplerimizin küskün zamanı Sen gittin, ben yaralı Gelmek zorundaydı ayrılık vakti. Yaşadık, ağladık, güldük... Ve zaman yıprattı bizi; anlamadık. Artık hayata karışmalıydık Ne olursa olsun geldi ayrılık vakti. Sana son “Sevgilim” deyişim, Gözlerini son görüşüm, Sesini son duyuşum. Böyle olmamalıydı ve şimdi ayrılık vakti. Yazgülü TUNAR “balaban Kent Şairleri” |