SANA SENİ ANLATMAK
Sana seni anlatmak
Sendeki o ben Ben, bilmediğim. Tek gizem... Aynalarda görüyorum Seni Bendeki o seni… Bin bir şey geziyor Aklın meydanında. Anlamlı olan anlamsızlaşıyor Dert tuzağı aklımda. Sular bulanıklaşıyor, Görünen de görünmüyor. Haykırdım Suya, havaya, buluta, Aklıma… Sana, seni anlatsam Sendeki beni görür müsün? Bilmem, anlar mısın? Görür mü gözlerin? Bu ne muamma, Ne karmaşa. Biz ne kadar gerçek Ne kadar mutlak… Belli olan nedir anlayacak? El uzanır tutmazsa Ellerini sen de uzat. Biraz, biraz daha gayret… Eğer sıkmışsa içini Bir el, Bırak ben de bakayım. Dert çok Derman hiç mi yok? … Su duruldu, Kelimeler buldu mana. Ve işte Sana seni anlatıyorum Duy ve bir daha sorma. Sen, ben. Sen, benim ulaşmak istediğimle Aramda köprü. Duy, dinle Her şeyde bir de ben varım Bak görüyorsun işte Sisler kalktı varlığımdan. … Sen, ben. Ruhum, bedenim Ben, sen ise ruhum Anladın mı şimdi? O tükenirse ben tükenirim Işık tükenirse Sen tükenirsin bende. Duy dinle Seni anlatmak Sende beni anlamak, Sorgusuz sualsiz Tek cevaba ulaşmak. Yazgülü Tunar “balaban Kent Şairleri” |
Sana seni anlatmak
Sendeki o ben
Ben bilmediğim,
Nedenlerle savaşamam.
Bu kıtası hiç olmamış ve manasız. Şiirde mana gerekli.Lütfen biraz daha gayret.