AYNALAR ÇEPEÇEVRE
Kurşun kalem diyorsun hayata
Tükettin çabucak… Silgin atılmış hemen köprülerden Gecelerdir demişsin güneşin habercisi ancak Bir pencerem var diyorsun Ama açık bırakmışsın acılara. Dokunmak istemişsin aynaya Gerçekleri vurmuşsun, kırıldı diyorsun paramparça Varsın olmasın silgimiz Yazalım üstüne çizelim baştanbaşa istediğini. Belli olmaz güneşler geç doğabilir sana Ancak, karanlığın içinde aydınlık gizlidir. Al eline kalemini çiz bakalım Bulan tozuyla iç içe Hayat sensin, kalem de Geçmişe dönülmez ama gelecek elinde. Aynadır senin yansıman Yansımandır senin aynan Kırıldı diyorsunda niye? Yalanlar ve ulaşılmazlar biriktirme kendinde Sende farkındasın bende Dört duvarda aynalar çepeçevre… Sıcak bir el arıyorsun, Göğsünde uyumak birilerinin Keşkelerle kalmışsın baş başa Çıkart kendini bak işte aynalara Yansıman aynan senin Fark et güzelliğini kalbinin. İşte bak her yanında aynalar çepeçevre Korkma, yüzleş artık gerçeklerle. “Profili Karamsar’a” YAZGÜLÜ TUNAR |
serbest bırakırsan şımarır, seni yönetir,
sıkarsan boynunu büker, acınır, ezik büyür!
Çocuk... Doğru beslenmeli, özgürce, yaratıcılığı frenlenmeden, sağlıklı biçimde büyümeli!
Şu -de ek(ler)ini daha titiz kullanmalısın, ki şiir dilinin o güzelim sıcaklığını, duygu bütünlüğünü, yalın ve doğal anlatımınla bezediğin imge gücünü daha zevkle duyumsayayım! Titizliğine, bir gözden geçirme daha ekle, hadi Güzelim!
Dostçakal.
Müjdat Eraslan.