KİME
Açmayın
Açmayın sakın şehrin ışıklarını Utanırım utanırım bakamam aydınlığa Ne kalır karanlıktan Bir koca kahır kalır Dayanamam Ah mayıs Çocuk gülüşleri saklanmış yüreğinde Toprağında açsın diye beklenen Körpe filizler kalır Kulağımda nağmesi dinmeyen Bir gitar konçertosu eşliğinde Gidişler kalır Yıldız derlerken yüreklerden YIldız değen ellere Gökyüzü iniverir de aniden Kimsenin yetişemediği bir zalim Sessizlik kalır Ne kalır ne kalır ki Gökkuşağıyla boyanmış Fırtınalarla savrulmuş Acı çökmüş yüreklerde Bir deli boran kalır En masum En cesur En mert En cömert gülüşler kalır.... Nursel gökaslan |
pırıl pırıl bir türkçe
ama düşler ve düşünceler için bunu demek zor..
haydi gökyüzü birden bire inmeseydi..
kahkaha atılıp geçilir di
ama
öyle değil işte
hayatın gerçekleri başka
yüzün hep gülsün
hep güzellikler içinde olasın gardaşş
Allaha emanet ederim