HÜZÜN... HEP HÜZÜN...
Fırtınadan önceki sessizlik gibisin.
Hüzün kokusu var her gün ertesinde, Hüzünler saçıyorum sağa sola. Hayata her gülümsediğimde, Hayat bana hep hüzün sundu. Şiir yazayım dedim hüzünle başladı kalemim. Radyoyu açtım hüzün makamındaydı beste. Özlediğim şefkatindi, Ne çok isyanlarım ve savaşlarım Vardı yarıda bırakıp kaçtığın... İçime akıtıyorum gözyaşlarımı. Çırılçıplak hissediyorum kendimi. Korunmasız... Yapayalnız... Tek başına... Kurudum rüzgarında aşkın! Bir sonbahar yaprağıyım şimdi... Hüzün kokusu var her gün ertesinde, Hüzünler saçıyorum sağa sola. GÜL DEMİRBİLEK |
sevgıler şiirle kalın
cıcı bakın guzel kalemınıze ve yüreğinize.......................