BUL BENİ
Gece benden memnun; karanlığına yakıştırıyor hüznümü.
Senden gidenin değil, sende kalanların yasında yüreğim. Aklım herhangi bir namlunun ucundayken, Bedenim intiharın yanı başında… Aldığım her nefes sensizlik kokusunda. Sevdansa terk-i diyar korkusunda… Sen vazgeçileceğini, vazgeçeceğimi mi sandın? Gittin öyle mi bu sevdadan… Benim sevdam hiç nankör olmadı, sen kadar. Yüreğim yaz günü sıcaklığında, sıcacıkmış, korkusuzmuş… Şimdi bakıyorum da; kış olmuş, buz kesmiş ve donmuş… Günde kırk kere sana ve bin kere yokluğuna susuyorum. Şimdi son gülüşüm aklımda, hadi sende hatırla ve ağla. Ey yar... şimdi aklım sende, aklımdasın! Peki, ben nerdeyim… Ben nerde… Kim bulacak bu kaybolmuşluğumu? Ve kim verecek beni sana geri. Kime kayboldum, bulunacağımı kimden umdum. Kim kaybetti beni, git onu bul. Ben seni bulurum nasıl olsa… Beni sana kaybettirme, seni bana terk ettirme. Yeter daha sürükleme… Sürükleme… Yoruldum… Artık gitmek istiyorum, çok kaldım ardından… Vakit gitme vakti, vakit bitme vakti... Yüreğim ve sevdam ağlıyor. Sevdam ne olur affet beni, sen ölme diye, Yüreğime emanet ettim seni… Tan vaktiyle anladım gittiğimi, bittiğimi… Gül DEMİRBİLEK |
Senden gidenin değil, sende kalanların yasında yüreğim.
çok güzel dizeler....kutlarım