YAŞASAM MI ÖLSEM Mİ?
Üstüme basa basa geçerken zaman,
Kaybolmayı deniyorum ayaküstü. Gittiğinden beri… Tüm seherler ayrılığı vuruyorsa, Ve ayak izlerinse beynimde dolaşan. Düşmüşsem karanlığa, O halde hangi mısradan tutunup yaşamalıyım. Anlaşılmadım! Sonu gelmeyen üç noktalı cümlelere, Sığınmakmıydı suçum. Kendine baktığında beni görebilseydin Kırık kalemler oturmayacaktı gönlüme. Apar topar gitmeyecekti, birkaç kelime. Dudaklarımdan düşmesi gereken, Tüm sözleri yuttum. Bütün sözcükleri avuçlarımda boğdum. Bileklerimde saklıydı son sözüm… Yarınlarımın elini yüzünü yıkamış aşk. Yastığıma bulaşan gözyaşlırım, Ağır geliyor sabahlarıma. Bazen ölmek gibi kalıyorsun, Nefeslerimin ucunda. Bazen, soluk bir tebessüm yanaklarımda. Yazarak yaşayan bir kahramanı, Susarak öldürdün sen… Gül DEMİRBİLEK |
Hayatta hic kimse için aglamaya degmez
Aglamaya degenler zaten aglatmaz
Fakat yinede aglaman gerekiyorsa
başını dik tutki gözyaşların seni aglatan kadar alçalmasın
Yürek sesin susmasın kalemin daim yaşamın huzur olsun kutlarım yüreğien sağlık