ONA YAZDIĞIM ŞİİRİMİ AŞKIMIZA ADIYORUM.

Ölürken güzelleşen ihtiyarım yanında
İki dağ arasından batan nazlı bir güneş gibi
Başımı yasladığım an ne güzeldi bağrına
Kan çekti toprak çekti dediler
Ellerinle bağladın gözlerimi arkadan
Kan çekti toprak çekti
Papatyalar, kuzular, tırtıl konvoyları
Yeşiller içindeydi senin de köyün
Ellerinle bağladın gözlerimi arkadan
Aynıydı oynadığımız oyunlar
Evlerimiz,
İlkokul ve mahallemiz.
Sen evin büyük kızı, ablaları hepsinin:
“Gelmem” demenle “Bekleme” ayrı şeyler
Ben evin büyük oğlu: Beklerim.
Beklerim “Gelmem” desen de seni
Senin de beni beklediğin gibi
İliklerime işlemişken o kuru soğuk
Aklıma seni getirmişim, güzel yüzünü
Gideceğim dediğin memleketimizi
Beni sana kan çekti, toprak çekti
.......................................
Karşılaşmak ikinci memlekette
Kadermiş dediler nezd-i ilahide
İlk görüşte aşk, yazılmış dediler
Habersiz yazılmış uzak bir yıldızda
Habersiz yazılmış Levh-i Mahfuzda
........................................
Sen olmayınca acır, artar yalnızlığım
Yükümle kimsesizim aç ve susuz,
Kalırım tek başıma yollarda başıboş
Kervanını kaybetmiş bir mekkâre gibi…