İnsan var, bir damlacık sevgiyi umman eder.
İnsan var, hoşgörüye, sevgiye isyan eder.

İnsan var, ışık saçar; aydınlatır etrafı
İnsan var, karanlıkta ömrünü zindan eder.

İnsan var, bir dost için verir bin canı olsa
İnsan var, bin dostunu kendine düşman eder.

İnsan var, yağmur gibi bastığı yer yeşerir
İnsan var, ilkbaharı sarartır; hazan eder.

İnsan var, gölgesinde nice garip serinler
İnsan var, kor misali değeni pişman eder.

İnsan var, hüsnüzanla güzelleri görür hep
İnsan var, suizanla zemmeder, bühtan eder.

İnsan var, şeytanları melekliğe yöneltir
İnsan var, şirretiyle meleği şeytan eder.

İnsan var, gülü görmez; dikeniyle uğraşır
İnsan var, sevgisiyle çalıyı reyhan eder.

İnsan var, fakirse de şükreder Yaradan’a
İnsan var, zenginse de çırpınır, figan eder.

Kardeşlerim, dostlarım! Diyeceğim odur ki:
Sevmeyi bilen insan, bir değil, bin can eder.

Cemal Gören