Bir Yıldız Kaydı Haneden
Melek yüzlü, melek gönüllü ağabeyim
Ahmet Gören’in aziz hatırasına… Bir Yıldız Kaydı Haneden Yüzüne bakanın kaynardı kanı Titrer idin gönüldeki tellerde Kimler sevmezdi ki böyle bir canı? Unutuldun sanma, adın dillerde! Sen ki aile de solmaz bir güldün İçimizde kanaryaydın, bülbüldün Hoş kokulu papatyaydın, sümbüldün Sensiz, yüreğimiz kaldı çöllerde. Canım ağabeyim, göz nurum benim Övünme kaynağım, gururum benim Gam kasavet örten sürurum benim Sıla kokusuydun gurbet ellerde. Yüzümüze melek gibi bakardın İçimize billur gibi akardın Doyumsuz bir çiçek gibi kokardın Ararım kokunu esen yellerde. Sevgi, saygı işlenmişti kanına Her güzellik yakışırdı şanına Rabbim de sevmiş ki aldı yanına Taşınan bayraksın şimdi ellerde. Çocuktaki tatlılıkla gülerdin Dostluk kundağına sevgi belerdin Bir rızkını on hisseye bölerdin Kalp hazinen vardı sanki göllerde. Senin yollarında olmazdı yokuş O ince tebessüm, o tatlı bakış İşlerdi içime hep nakış nakış Görürüm yüzünü renk renk güllerde. Her daim gönlümüz sana akardı Sükûtun da bile asalet vardı Sensizlik acısı ruhları sardı Kavruldu gönüller kızgın küllerde. Beş vakitte dua vazife bize Mevla’m nur yağdırsın o nurlu yüze Sığmıyor düşüncem tarife, söze İsmin akar sevgi yüklü sellerde. Seni çok seven Kara Cemal’in… |