yaralarımı sıyıran en harbi aşk
iki ân arasında uzanan
şahdamarından kesik yemiş karanlığı üflüyor
gitmeye kıvrılmış bir kere zaman
uykusunda sayıklıyor adımızı
sesinin kınında bekleyen inatla

avuçlarımda çoğalan kederli aşk
yaşanmamış her şeyin çizgisine kıvrılmış
hayatın rövanşında dans ediyor
kirpiklerinde yaşların en göçebesiyle
sana ölecek bir yağmurun duasında
gözünün ferinde parlayan inatla

kimsesizliğimin yalnız efendisi aşk
eksik bırakılmış yüzünden
eskidiği masaya yaslanmış anılarla çürüyor
son gülücükleri ile
titrek ateşler arasından kurtulur gibi
yüzünün masumiyetine çizdiğin inatla

son baharımın feryadı aşk
ayrılığı kavuşturan dilinde pusu işli yorganı örtüyor
ölümlerin yanlış adreslerinde
tırnaklarına sığmayan sabırlı hasret
secde eden lâl gibi
dudağının kesiğinde ki kanda inatla

kalbimin büyük yükü yorgun aşk
düşerken kendi yarattığı boşluğa
boğuluyor kurgu gerçek doğuyor
koynunda ki fermana ölümüne
bin kere daha yazılarak
ruhunun terk ettiği bedende inatla