Bir gün gideceksin sevgili,
Yasanmıs yasanmamıs her ne varsa,
Anılarıda birbirine katarak gideceksin.
Benim arkamda bıraktığım geleceği
Sen önüne alarak gideceksin...
Ben geç kaldıgım için yanarken an be an
Sen yoluna bensiz devam edeceksin!

Bir gün gideceksin sevgili,
Sonu basından belli olan senaryo gibi,
Bir kısırdöngü, bir kaos gibi,
Seyrini asla değiştiremediğin
Kaderi vuramadığın, yazgıyı silemediğin gibi,
Hoyrat bir rüzgar gibi esip geçeceksin sevgili

Ah sevgili! ve ben engel olamayacagım sana
Yüreğim için için yanarken,
O zavallı yüreğim alev alev üşürken
Engel olamayacagım apansız vedana

Bir gün gideceksin sevgili
Ve ben gittiğinin ertesinden,
Yokluğunun yarınından, düne seslenecegim
Son kez seslenecegim, derin bir sessizlikle,
Sana sesleneceğim biz için
Biz olamayan bir biz için
Tınısı sönük degişmeyecek değişkenlerde bir nida,
Kalbimden gelen bu içsel haykırısta
Duvarlara çarpıp bana geri dönecek sesimin buğusu,
Yavan bir şekilde,
Kuru bir sekilde,
sessiz bir şekilde,
umutsuz şekilde...

Gideceksin biliyorum sevgili
Ama zor; zoru zora koşmak zor
İmkansızlıkları imkanlı kılmak içinde bir imkan yoksa, zor
Adına kader denilen belirsizliğe boyun egmek, daha da zor
Zor sevgili, gidişini seyretmek çok zor...

Oysa sevgili sana dair ne hayallerim vardı
Ne hayallerim vardı bu soguk dört duvar ortasında
Rutubetli yasantımın sensizlikten nefes alamadığım boşlugunda
Kum saatinin ters düz olduğu,
Düşlerin asılıp, umutlarımın çarmıha gerildiği şu anlarda
Ah sevgilim gözlerim uzagında gökten düsen iki yıldız gibi,
Ellerim o zavallı ellerim asla dokunamayacak sana mesela
Ayaklarım hep geri gidicek,
Ben hep sana koşmak isterken oysa
Sende engel olamayacaksın bu hazin sona...

Yalnızlığı hüküm giyecegim bir baska tende
Başka bedende bedellerini ödüyeceğim günahımın
Daha da daha da fazla dibe saplanacagım
Sen yardım etmek isterken için için bana
Kar etmeyecek son çırpınıslarda...

Dolmustu çünki zaman artık sevgili
Kalpte yorgun, zayıf ve yenikti, tükenmişti
Yitirilen aşk şarkıları gibi,
Yarım kalan şiirler gibi,
Parcalara ayrılan kalbim gibi
Avuçlarımdan kayışını izledim usulca ah sevgili

Her gece, her gündüz hayalinle ayakta kaldım
Yeni bir güne seninle başlamak varken
Uzagında kaldım sevgili
Geceyi gözyaslarımla sabaha bagladım
Yoklugunun çemberinde kaldım, kederlerin çukurunda
Bir beden olamayan yüreklerin ortasında kaldım
Gözlerine bakıp söyleyemeyecegim
Her bir kelimenin, her bir cümlenin,
Her bir dizenin suskunluğunda kaldım...

Ne zordu seni sensizliğinle,
Ne zordu seni yokluğunla,
Ne zordu sevgili seni bir başına yaşamak..
Anlayabilirmisin beni,
Anlatabilirmiyim sana,
İçim acıyo kalabilirmisin yanımda...

Belkide coktan gittin sevgili çoktan
Şimdi hangi mevsimdeyiz saatlerden ne!!
Ben hazan mevsimindeyim, hüznünde saatlerin,
Yokluğunda en sensizliğin, varlığında derin iç çekişlerin
Gidicektin zaten gittin sevgili
İmkansızımdın, yasagımdın, ulasılmazımdın...

Bir vedayı çok görerek gittin
Beni okyanuslarda, kör kuyularda kaf dagınında ardında,
Beni benle,
Beni sensiz,
Beni bana bırakıp gittin,
Gururumuda alıp gittin
İpide çekip, sonunuda yazıp gittin...

Esra Tekinn