Düşlerim de Düştü
Öyle bir düştüm ki senden düşlerim de düştü,
Kanadı dizlerim... Sahte masal dünyamın uçarı oyununda kaybettim masumiyeti Tutunmaya çalıştığım bütün dallarımı kırdım bir bir, Kırıklarını topladım sonra sevda dizelerimin... Gözlerime çöken hüznün damarları, kök saldı bedenimin yosun tutan turkuazında Ve ben hala bir çocuktum aslında, Bir türlü büyümeyen yada göze alamayan büyümeyi İçimde bir yerlerde, ruhumun en dişi derinliklerinde bir çocuk Katledilen, her soluğumda can çekişen, En masum günahların bir kordon misali bogazına dolanmasıyla yitip giden... Ruhum şimdi bir puzzleden farksız Deforme olmuş ve kayıp birkaç parçası, Önsözü asla olamayan yitik bir muamma kitabı, Hücrelerime işleyen tutsak bakıslarından çalıyorum dudaklarımı... Öyle bir düştüm ki senden düşlerim de düştü, Kanadı ellerim... Kaç şarkı küf tuttu karaya vuran intihar siluetimde, Beyninin kıvrımlarından süzülüp silindim en büyük tufanında aşk haritasının Kaç şiir yandı teget gecen avuçlarımızın kanayan boşluğunda, Çıkmaz sokakların Antik kaldırımlarında büyüttüğüm sürgün yüregimi çöplüğüme gömdüm... Bu gece ben sağnak sağnak ölebilirim kan kaybından Yada çocuk yanımın vurulduğu yerden tekrar geçebilirim Soyunup geceye, sensizlikten vurgun yemiş ben’i boşluga bırakabilirim... Oysa şifresini kırıp hayatımın bir romanı baştan yazabilmek isterdim Gözyaşlarımı içime akıtıp yüregimi yeniden filizlendirebilmeyi, Ne çok isterdim küllerinden dogan sarhoşluğumla Çarpmadan duvarlarına bedeninde hüküm sürebilmeyi, Yalnız benim dediğin semalarında süzülebilmeyi... Öyle bir düştüm ki senden düşlerim de düştü, Kan ağladı gözlerim... Ve sen, önce planını yaptın asi cinayetinin Ve sen, sonra gittin. Giden için kalmak mı zordu, Kalan için unutulmak mı! Giden için aşk mı zordu, Kalan için yaşamak mı! Seni kaç kez yaşattım bende Beni kaç kez öldürdün sende Öyle bir düştüm ki senden düşlerim de düştü, Kanadı yüregim... Esra Tekinn |