herseferindeyenisinifedaederim
aşk’ıtükettikçesende

bir an koparak dağılan kör bir ses
yasla girerken üç harfli duaya
ruh
dargın
ve körelmiş bedene kırılgan gelir
zincirinden boşalmaya duran aşk’a

iki göz arasında gün doğarken
yedi kat arş-ı aşk’a koşar insan
pişmanlığın koynunda sabahlamış huzur
ne mutlu ki çıplak bir bedende ikrar
hangi kelâmdadır ar

bençoksözlerverdimoyüzdenbitişikyazdımkaderimikendime

unutmaktan doğan hiçliğin doğası
batan ayın kendi ışığında parladıkça
yer yüzü intiharına seçmiş beni
içindeki ölümle bir yaşadığın
tinimdeki çoğul hasreti kucaklarken
huzursuzadır adım teselli

ne kadar amansız değişti her şey
gölgesinde kırklanmaz meyus coşkunu dudaklar
tebessümü bahar bilmiş
bildikçe şükür demiş
dedikçe öpmemiş
üvey ve sefil ihaneti

bençokihanetettimoyüzdenbitişikyazdımyalanımıkendime

derin uykularında sayıkladığın tekrarlar
bir hayatı
hep vurulmuş yerinden nişan aldı
adsız
dilsiz
kimsesiz ayrılıkların ürperen teninde
uyutmuyor şimdi beni
ne kalbimde ninnisi eski bir günce
ne de lanetlemiş o üç harfli tek hece

çıkmaz bir sokağa benzeyen
bu avare avunması gönül
bilmem incinmiş hangi dünyanın kapısını çalar
geride kalan her şey tükenince kendine
martılar denize uyanır
bir med cezir kavuşur afak-ı hayale

bençokhayâlettimoyüzdenbitişikyazdımaşk’ıkendime