Hani insanın yüreğinde bir boşluk dolaşır ya
Hep sahibini arar gibi sokaklara düşer
Issız yağmurlarda ıslanır
Çoğu kez tökezler köşe başlarında
Bazen bir hayale tutulur
Bu der, buldum der
Bazen unutulur vefasızca
Öğrenir ihaneti, unutur
Unuttum sanır…

Sıcaklığıdır aradığı belki bir yüreğin
Bir elin tutuşudur
Kadife bir tendir belki
Gülümseyen gözlerdir
Belki hiçbir şeydir aradığı, belki her şey
Ya da sadece güzel sözlerdir…

Aradığını kimseler bilmez
Belki mutlu etmektir bir dost yüreği
Onunla sarhoş olmaktır
Yalpalamaktır hayatta
Bir sahilde el ele yürümek
Martılara laf atmaktır
Kim bilir
Dalgalarla konuşmak
Pencerenin önünde gölgesiz oturup saatlerce
Bir hayali seyretmektir bütün istediği…

Kulaklarında sesler duymak
Yumuşak ve ılık bir dize başını koyup uyumak
Yanında olduğunu bilmektir
Tek başına başlayan şafaklara anlatmak derdini
Sözlerini geceye gizlemek
Şarkılarda bulmak, mısralarla sırrını paylaşmaktır belki
Aynalara bakıp hep
Boşluğun sahibini izlemektir belki…

Muziplikler yapmaktır göz kapaklarının arkasında
Seyretmektir gizli gizli
Hatırlamaktır bütün gün içinin dolduğundan emin
Unutamamaktır
Bazen yanmaktır, kavrulmaktır
Bazen donmaktır yürek sessizliğinde
Baharı yaşamaktır belki boşluğun dolması
Mevsime itibar etmeden çiçek açmaktır
Eşini bulmuş kuşlar gibi sevinçle ötmek
Yahut güvercin taklası atmaktır en yükseklerde
Ruh ikiziyle bulutlarda gezmektir
Belki de
Belki de aradığı tek şey
Daima üzülmektir
Sadece üzülmektir…

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.