HÜZÜN ŞEHRİSitemden köy kurdum, hüzünden şehir, Akıyor içinden çılgın bir nehir, Baharla birlikte bozulur sihir; Çeker beni çayır-çimen yaylalar, Boş camlardan baksın şimdi Leylalar... Biter şehrin saltanatı baharla, Bak şimdi yüreğim hep tarla tarla, Arılar çiçekten gelir katarla; Sana kalsın şimdi, cadden, sokağın, Saklanırım eteğine bir dağın... Kimse anlamaz da, anlar o beni, Çünkü ikimizin birdir madeni, Yarin göğsü kadar sıcak bedeni; Bu yüzden güvenir dağlar karına, Sarar beni serin zamanlarına... Irgalamaz ne vitrinler, ışıklar, Köşelerde nöbet tutan aşıklar, Şimdi bize baş eğiyor başaklar; Girer koynumuza her gece bir ay, Gündüzleri güneş oynar şinanay. Başından güllerin düşüyor fesi, İşte kırılıyor gönül kafesi, Yaramıza merhem suların sesi; Yamaçlardan tel tel olup dökülür, Bilmem her baharda kaç şehir ölür? Hayrettin YAZICI |
İşte kırılıyor gönül kafesi,
Yaramıza merhem suların sesi,
Yamaçlardan tel tel olup dökülür,
Bilmem her baharda kaç şehir ölür?..
Öyle duygulandım ki anlatamam.İçselin sesi yine çok ağırdı be üstadım.
Dilerim o şehir bir gün adını değiştirir dilerim değiştirir.
Gönlünüze esenlikler dilerim.Etkili kaleminizi kutlarım.Sanatçı kimliğinize ve yüreğinize saygılarımla.