ne söylesem duvarlara çarpıyor / iç kanamasıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ne söylesem duvarlara çarpıyor hazin hazin inletiyorum hevesimi unut beni unuuuuut!.. çökertme yürek kafesimi.. varsay ki yıkıldı omzunda çiçeklenen dağlarım söyletme beni, kalemim yanıyor.. kalemim yanıyor.. ne söylesem duvarlara çarpıyor kaşınmamış bir yaraya kabukluyorum sesimi.. beton keser.. yara keser.. sen kesersin nefesimi hasret vurur voltada ağır adım ayaklarım sevdiğim, yapayalnızlığımız yalpalayarak içerimize kanıyor... gözlerimde cemresi düşmüş mevsimlere tohumlanan bir üveyl taş duvarlar atlıyor yağmur sonrası kokan toprak ağrılı şakaklarımda yırtınıyor ve ağarıyor şafak ağlayayım!.. bir türkü mırıldanda ah dudaklarım yıldızlar içinde gülümsesin leyl… beni bu iç kanaması koşaradım sana götürür topuklarımda uslanmaz fırtınalar, hani boynuna "şiirlik" demiştim ya yar? kalemimi kırdılar.. örselendi parmaklarım kırık kelimelerimi aldım da geldim, sînene gayri hüzün yürür... Kürkçüler/Adana/ 27 Şubat |
Duvarların ötesinde..