stabilizebir avuç ölü toprağı serpili yüreğimde mazide kalanları gömebilsin diye kirpiklerimin salkım söğüt gölgesinde güz yağar gözbebeklerimden üzerlerine gidilmiş onca yol stabilize ve çakıl taşı misali kalpler üstüne kim basar, kim geçer kalır mı ki tabansız ayaklardan izler ! ben ki sevda odunda yalın yürek yürürken ve kırılırken aynada yüzüm sır’sız kalmış camlar gibiyim kendimi göremesem bile yansırım düştüğüm her zihinden zamanın birinde başlayan ömrün yakasında tırnak izlerim ve alnıma yazılmış kaderin kederine ayak direr hücre evi gamzelerimde mülteci kahkahalar büyütürüm GÜL ay Bulut |
ve kırılırken aynada yüzüm
sır’sız kalmış camlar gibiyim
kendimi göremesem bile
yansırım düştüğüm her zihinden
zamanın birinde başlayan ömrün
yakasında tırnak izlerim
ve alnıma yazılmış kaderin
kederine ayak direr
hücre evi gamzelerimde
mülteci kahkahalar büyütürüm
çok beğendim
gülay
...
sen yaz ki
biz feyiz alalım
şiirden
sanattan
...