sustum
aram açıldı tüm kelimelerle
söyleyip söyleyemediğim her ne varsa
astım şimdi dilimin ucuna
ses olup titresede boğazımda
sorumlu değilim artık duyduklarınızdan



kayboldum
vurdumduymaz insanların
umarsız bakışlarında
umduklarım bir yana
hep ummadıklarım geldi başıma



durdum
dünyanın dönüşüne aldırmadan
bir bakış sabitledim gözüme
ve anlamsız ifadeler yüzümde
dondu gözbebeklerim
doğmayan sevinçlerimde




düşündüm
nedenini merak ettiğim sorular denizinde boğuldum
hiç alamadığım cevapların soluksuzluğunda
geçici bir bilinç kaybına maruz
balıkların hafızasına haps oldum



unuttum
kimi gün bildiğim tüm doğruları
bazen de ortak olduğum hayat denen yalanı
kimi eksik kimi tam yaşanmışlıklarımı
en çokta çehresi kara insanları



bildim
herşeye ederi kadar değer verilmeliydi aslında
ki fazla gelen tarafıyla
haraç mezat satışlara malzeme vermemek adına



kanadım
derin faça izli yüreğime sevdalar koydum
her aşkta
biraz daha derin -çok daha derin
kabuksuz yaraları sineme aldım
ve kıyılarımdan çekilip sığlaştım



buldum
kendime çevirdim rotamı
içsel bir yolculuğun susunda
sessiz çığlıklarım yırtar gökkubbeyi
ve adım martı kanadında
başına buyruk çırpınışlarda

.../ve

inandım
elbet bir gün dedim
umut gökkuşağı renklerine bürünüp
yağacaktı sağanak
ve ben tüm şemsiyelere inat
iliklerime kadar ıslak











Gülay Bulut