(6)Fatih Sultan Mehmet
"- Elveda, Dostum Fatih!"
Saygısızlığımı bağışla, Hünkarım. İnsan olduğumdandır. Müptelasıyım onun. Sağol, salmışsın bana Muharrim Yahya ve Şeyh-ül-islam Hayri Efendi’yi. Veda’na şükran! Ayrılmadan önce Huzur-u-Hikmetinden. İzninle birde Vefa’da Boza içip, Hor-hor yokuşunu tırmanacağım. Laf aramızda, soran olursa orada; "- Bu Kara Zurna Kulun’da kimdir?" Diye. "- Hiçkimse." De. Bu hem "Hiç" anlamına gelir, hemde "Kimse" Dündenberi ben, üç Vatandaşlı’yım artık; Biri Türk, biri Alaman, şimdi de Fatih’li. |