1951yılında bulgaristan’danTürkiye’ ye dinini,dilini korumak amacıyla göç eden kayınpederimin öyküsü.

Koydum cebime hasreti,
Aldım elime bileti,
Gidiyorum gurbet ele.
Bilmediğim bir meçhule.
Sığdıramadım sevdiklerimin kokularını,
Ve güzelim anılarımızı,
Bir valize.
Yaktım tüm geçmişimi,
Bıraktım yerleşik düzeni.
Evim,barkım,tarlalarım,
Malım, mülküm, paralarım...
Hepsi bir tarafa.
Nereye gideceğimi bilmeden,
Vurdum kendimi yollara,
Solgun bir yaprak gibi.
Terkettim çok sevdiğim ülkemi!
Zormuş,yaşamın taa başından başlamak.
Bir ummanda,küçücük bir ışığa yelken açmak.
Çantama sadece umutları doldurup,
Eski hayatımla vedalaşmak.
Sürüler içinde yitip gitmeden,
Yaşama tutunmak.
Özgürce yaşamak istiyorum diyebilmek.
Zormuş,
Çağlayan bir nehir sularında,
Yitip gitmeden ailemi korumak.
İşte yepyeni bir düzen.
Dostluklar sımsıcak.
Bir okulda elli ocak.
Hasretiz üç metre karelik bir eve bile.
Verilen tarla batak...
Olsun, umuda koştum.
Artık yaşamım yasaksız bir çiçek bahçesi.
Dilimi,ismimi,dinimi koruyacağımya.
Herşeyin en güzeli.