Yıllar önce unuttum sandığım anılarım.
Sıralandılar tek tek geçip giden yıllarım.
Neden hep acı günler tatlıdan önce gelir?
Göz yaşlarım dur bilmez sessizce akıverir.

Biz mi çok çile çektik yoksa dünya mı acı?
Yok bulunmadı gitti,ölümünde ilacı.
Seni ben pek çok sevdim,biliyormusun canım?
Seni kaybettiğim an,akmadı inan kanım.

Sımsıcak sevgin ile örülmüştü her yanım.
Şimdi çok üşüyorum kalmadı ısıtanım.
Artık güzel gözünden akmasın kanlı yaşın.
Orda sen rahat uyu yetişsin dualarım.

Neşemize derdinden ,eleminden katmadın.
İçin kan ağlarkende,gülüşünle aldattın.
Bir gün olsun of deyip,başımıza kakmadın.
Azı çoğa çevirdin,yokluğa varlık kattın.

Eşin,dostun ,ahbabın hepsi melek bildiler.
Adın anıldığı an,Fatiha gönderdiler.
Onun gibi bir insan tanımadık dediler.
Yalnız benim değildin,herkes anne bildiler.

Her yıl geliyorum ben mezarının başına.
Seni görecek gibi bakıyorum taşına.
Uzanıyor ellerim sanki tutacak gibi.
Dertleşiyorum biraz hayalinle başbaşa.

Hep yanımda olsaydın,sana akıl sorsaydım.
Sessiz bir kedi gibi dizlerinde yatsaydım.
Senin kokunu alıp parfüm diye sıksaydım.
Akan göz yaşlarını öperek kurutsaydım.

Şimdi anlıyorum ben senin çektiklerini.
Sen hiç belli etmedin,sevdin çektirenleri.
Bizim kalpte kin olmaz,dedin yıllardan beri.
Sevgi ektin gönlüme,durdu nefret ,kin geri.

Hasretin azalmıyor hergün daha artıyor.
Yokluğun bir kor gibi kalbimi çok yakıyor.
Tek tesellim günlerim gittikçe azalıyor.
Birde bakarsın bir gün,kızın senle yatıyor.