Haydi artık telefon çalda bitsin işkence.
Bekliyorum başında sabırsız gündüz gece.
Çalda sevindir beni,
Duyayım özlediğim o güzel tatlı sesi.
Ayrılmam baş ucundan ,ayrılamam.
Nasıl kırarım umudunu?
Silemem gözlerinin buğusunu.
Belki nöbet yorgunu,belki yeni döndü talimden,
Belki özledi sıcak bir aşımın kokusunu,
Belki arar anacığını.
Okşayamam başını.
O şimdi asker.
Duyunca bir ’’alo’’sunu,
Kanatlanır uçarım.
Konacak dal ararım.
Belki bir iki gün barışır göz kapaklarım.
Uykuya dalarım.
Mutfağa koşar,yemekler yaparım.
En sevdiklerinden, en özlediklerinden.
Kurarım sofrayı yanımda gibi.
Ne yazık ki boş kalır sofrada yeri.
Gözlerim sandalyede,onun yerinde.
Bir hüzün çöker o anda.
Ertelenir iştahım,
Umudum,sevincim,herşeyim.
Yeniden kırılır kolum kanadım.
Gönlümün yeni su serpintisine kadar,
Herkes bir sonraki telefonu bekler.
,